انسان، موجودی ناشناخته است که از او با تعبیر «جهانی بزرگ تر از جهان طبیعت» یاد کرده اند.در این بخش از پورتال آسمونی به بررسی این موضوع پرداخته ایم که باید دین داشته باشیم.

از آغاز پیدایش انسان، یکی از مسائلی که سخت مورد توجّه او بوده، مسئله نیازهای انسان و تلاش برای رفع آن نیازهاست. انسان اولیه و بدوی نیز همه تلاش خویش را در جهت کشف و شناخت خویش و شناسایی نیازها و راه های پاسخگویی به آن نیازها به کار می گرفته است.

با توجّه به این که امروزه مکاتب گوناگون بشری، هر یک، داعیه رهبری بشریت را دارند، روشن است اگر مکتبی نتواند به سؤال ها و نیازهای فکری و روحی و جسمی بشر پاسخ مناسب بدهد، شانس چندانی برای بقا نخواهد داشت.

از این رو، تلاش هر مکتبی بر این است که به بهترین شکل ممکن، به نیازهای انسان معاصر پاسخ دهد؛ اما از آن جا که پاسخ مناسب، منوط به شناخت صحیح و دقیق انسان و نیازهای اوست، و این شناخت از عهده مکاتبی که زاییده افکار بشری است خارج است، غالبا راه حل های ارائه شده، بر شکست می انجامد و مکاتب جدید، با ادعاهای جدید سر برمی آورند، تا چه وقت، رو به افول نهاده، از میان بروند. ادامه مطلب...

شخصى از امام صادق(علیه السلام) پرسید: علت وجود فرشتگان مأمور ثبت اعمال نیک و بد انسان‌ها چیست، در حالى‌که می‌دانیم خداوند: «عَالِمُ السِّرِّ وَ مَا هُوَ أَخْفَى‏» است؛ یعنى هر چیزى را که از آن مخفی‌تر نیست می‌داند؟

در قرآن می‌خوانیم که فرشتگان حافظان اعمال انسان‌ها هستند:

«وَ إِنَّ عَلَیْکُمْ لَحافِظینَ. کِراماً کاتِبینَ. یَعْلَمُونَ ما تَفْعَلُون»؛

و البته بر شما نگهبانانى است. بزرگوارانى نویسنده از فرشتگان. که ظاهر و باطن و خلوص و ریا و مراتب کمال و نقص آنچه را می‌کنید می‌دانند.

منظور از «حافظین» در این آیه شریفه، فرشتگانی هستند که مأمور حفظ و نگهداری اعمال انسان‌ها اعم از نیک و بد هستند که در آیه دیگری از قرآن تعبیر به «رقیب» و «عتید» شده است:

«هیچ سخنى را بر زبان نمی‌آورد جز آن‌که در نزد او فرشته مراقب حاضر و آماده‌اى براى نوشتن است».

و در آیه دیگری ادامه مطلب...

مدیرکل اوقاف و امور خیریه استان یزد با تاکید بر لزوم جذب جوانان و نوجوانان به مساجد گفت: رفتار خادمان و روحانیون مساجد در جذب جوانان تاثیر بسزایی دارد.

به گزارش خبرگزاری فارس از یزد، غلامرضا عادل چهارشنبه شب در همایش هیئت امنا و خادمان بقاع متبرکه و مساجد استان یزد اظهار داشت: در استان یزد به دلیل اعتقاد قوی و عمیق مردم، تعداد مساجد بالاست و می‌طلبد برای جذب جوانان برنامه ویژه داشت.

وی با اشاره به لزوم تغییر در شیوه اداره مساجد ادامه داد: شرایط هر زمانی و زبان هر قومی متفاوت است و اکنون نمی توان با شیوه حکومتی مساجد را اداره کرد.

این مقام مسئول افزود: مساجد پایگاهی مردمی هستند و باید به شیوه و به دست مردم اداره شود و برای آن برنامه‌ریزی کنند تا تاثیر آن را هم خود مردم ببینند.

وی بیان داشت: نمی توان مساجد را دولتی و حکومتی اداره کرد و این انتظار را داشت که همواره مملو از نمازگزار و حضور گسترده مردم باشد.

عادل با تاکید بر لزوم داشتن برنامه مناسب و مدون برای اداره بهتر مساجد گفت: مقتضیات زمان و زبان جامعه امروز با مقتضیات زمان و زبان اقوام گذشته و جوامع پیشین بسیار تغییر کرده و لازم است بر این اساس شیوه اداره مساجد هم تغییر کند.

وی عنوان کرد: برای جوانی که به نظم و نظافت شخصی خود پایبند است و بدون داشتن خط اتوی لباس حتی در اجتماع حضور پیدا نمی‌کند هم باید برنامه ویژه داشت و نظافت و بهداشت مسجد را به شیوه جدید تبیین کرد.

مدیرکل اوقاف یزد اضافه کرد: نمی توان این جوانان را به شکل و روش گذشته به مساجد کشاند بلکه لازم است با برخوردی مناسب او را به مساجد دعوت کرد و با زبانی جذاب و شیوا این جوانان را مجذوب مساجد کرد.

وی با اشاره به اینکه دشمنان نظام و اسلام ناب محمدی برای هر اقدام خود نقشه و برنامه متفاوتی دارند گفت: می‌طلبد برای مقابله با دشمن و خنثی سازی نقشه‌ها و دسیسه‌های دشمنانی که جوانان این مرز و بوم را نشانه گرفته‌اند با برنامه و هدف حرکت کرد.

عادل با اشاره به تاثیرگذاری روحانیون مساجد و خدام در جذب و یا دفع جوانان به مساجد تصریح کرد: خوشبختانه روحانیون معزز این استان فعالیت خوبی در این زمینه دارند اما اگر برای تامین خوراک علمی و دینی جوانان بر اساس درک از شرایط آن‌ها برنامه ای نداشته باشند نمی‌توانند بر اعتقادات و رفتار جوانان تاثیر بگذارند.

وی با تاکید بر نقش حساس هیئت امنا و خادمین در سطح مساجد افزود: امروز اگر مساجد هیئت امنایی بدون برنامه‌ریزی برای جذب جوانان قدم بردارند، قطعا بی‌تاثیر خواهد بود.

مدیرکل اوقاف یزد با تاکید بر خوش‌رویی و خوش‌برخوردی در مساجد ادامه داد: حتی برخورد هیئت امنا و خادمین مساجد می‌تواند در جذب و دفع جوانان به سمت مسجد موثر باشد به طوری که مسیر زندگی جوان جامعه را تغییر دهد و از دین و مسجد دور کند.

وی مسجد را خانه خدا و مردمی‌ترین پایگاه دانست و افزود: پیامبران و ائمه اطهار همواره از مساجد برای تزکیه و تعلیم دانش و فراهم آوردن زمینه رشد و تعالی انسان‌ها بهره برده‌اند.

این مقام مسئول با اشاره به دهه کرامت مساجد و حضور پررنگ مردم در مساجد بیان داشت: در روایات تاکید زیادی بر نظافت و غبارروبی مساجد شده است که حتی تاکید شده اگر کسی به اندازه یک گرد و غبار کوچک از مسجد خارج کند، خداوند متعال ورود به بهشت را بر آن شخص واجب می‌کند.

اموال و اولاد انسان اگر در مسیر الهی قرار گیرند به صبغه الهى در مى‏آیند و رنگ ایمان و عمل صالح مى‏پذیرند، و مایه قرب به خداوند متعال مى‏شوند، اما اموال و اولادى که انسان را از خدا دور سازند و همچون بتى مورد پرستش قرار گیرند و مایه فساد و افساد گردند آتش‏گیره‏هاى جهنمند، و به گفته قرآن: دشمن جان انسان و دشمن سعادت او هستند. 

مال و فرزند دلیل قرب به خدا نیست!

وَ ما أَمْوالُکُمْ وَ لا أَوْلادُکُمْ بِالَّتِی تُقَرِّبُکُمْ عِنْدَنا زُلْفى‏ إِلاَّ مَنْ آمَنَ وَ عَمِلَ صالِحاً فَأُولئِکَ لَهُمْ جَزاءُ الضِّعْفِ بِما عَمِلُوا وَ هُمْ فِی الْغُرُفاتِ آمِنُونَ (سبا/ 37)

و اموال و فرزندانتان آن گونه (فضیلتى) نیست که شما را به پیشگاه ما نزدیک گرداند، مگر کسانى که ایمان آورده و کار شایسته انجام داده‏اند.

پس آنانند که برایشان دو برابر آن چه عمل کردند پاداش است و آنانند که در غرفه‏ها و طبقات (بهشتى) آسوده خاطرند.

این اشتباه بزرگى است که دامنگیر گروهى از عوام شده است که تصور مى‏کنند آنها که در این جهان از نظر مادى گرفتار محرومیتند مغضوب و مطرود درگاه خدا هستند و آنها که در رفاه نعمت غوطه‏ورند محبوب و مقبول او مى‏باشند.

چه بسیار افراد محرومى که با این وسیله آزمایش مى‏شوند و به برترین مقامات مى‏رسند، و چه بسیار افراد متنعمى که اموال و ثروتشان بلاى جانشان و مقدمه مجازاتشان است.

مگر قرآن در آیه 15 سوره تغابن صریحا نمى‏گوید: «إِنَّما أَمْوالُکُمْ وَ أَوْلادُکُمْ فِتْنَةٌ وَ اللَّهُ عِنْدَهُ أَجْرٌ عَظیمٌ»‏. "اموال فرزندان شما وسیله آزمایش شما هستند و پاداش عظیم نزد خدا است".

کسانى که به مال و فرزند زیاد افتخار مى‏کنند بدانند که کثرت مال و فرزند همیشه نشانه‏ى گشایش رزق نیست، بلکه گاهى خداوند افرادى را با سرمایه عذاب مى‏دهد. «فَلا تُعْجِبْکَ أَمْوالُهُمْ وَ لا أَوْلادُهُمْ إِنَّما یُرِیدُ اللَّهُ لِیُعَذِّبَهُمْ بِها» (توبه، 55)

تمام اقوام جهان هنگامى که به هم مى‏رسند براى اظهار محبت به یکدیگر درود میفرستند. برخی از آنها از الفاظی ویژه و برخی دیگر از حرکاتی خاص استفاده میکنند تا شادی و سرور را در اولین لحظه ملاقات به یکدیگر منتقل کنند.

قرآن نیز این ادب پسندیده را با سلام دادن به یکدیگر به کمال رسانده است. یکی از دستورات زیبای قرآن این است که:

فَإِذا دَخَلْتُمْ بُیُوتاً فَسَلِّمُوا عَلى‏ أَنْفُسِکُمْ تَحِیَّةً مِنْ عِنْدِ اللَّهِ مُبارَکَةً طَیِّبَةً.( سوره نور، آیه 61)

هنگامى که وارد مکانى شدید بر یکدیگر سلام کنید، درودى که نزد خدا مبارک و پسندیده است.

بنابراین درود و شادباش قرآنی سلام دادن به یکدیگر است و هیچ درودی جای آن را نخواهد گرفت. متاسفانه برخی از مردم چنان از فرهنگ غرب تاثیر گرفتهاند که حتی سلام دادن به یکدیگر را به باد فراموشی سپردهاند. وقتی همدیگر را میبینند با یک لبخند و یا حداکثر یک «صبح بخیر» یا «عصر بخیر» خالی سر و ته قضیه را هم میآورند. یا اینکه یک «خوش آمد گویی» سرد و بیروح را هم چاشنیاش میکنند. احوالپرسی و چاق سلامتیهای معمول روزانه جای خود را دارد و بسیار هم پسندیده است. اما در ابتدای سخن هیچ شادباشی نباید جای سلام را پر کند.

جالب اینجا است که در دوران جاهلیت هم رسم بوده که هنگام دیدار یکدیگر بگویند: «أنعم صباحا» و «أنعم مساء» صبح بخیر و عصر بخیر. (تفسیرالقمی، ج 2، ص 35) برخی از مفسران گفتهاند به همین خاطر است که خداوند به پیامبر صلّی الله علیه و آله میفرماید: وَ إِذَا جَاءُوکَ حَیَّوْکَ بِمَا لَمْ یُحَیِّکَ بِهِ الله.

هنگامی که (برخی از منافقان و یهودیان) نزد تو میآیند، تو را خوشامدی مى‏گویند که خدا (این گونه) به تو نگفته است.

بیایید خوش بینانه فکر کنیم و بگوییم شاید چنین افرادی نمیدانند که سلام دادن چه معنایی دارد و چه اثراتی را در پی خواهد داشت. پس با هم به معنا و اثرات این ادب زیبای قرآنی نگاهی بیاندازیم.

از این آیه میفهمیم که سلام رنگ و بویی خدایی دارد و از جانب او پشتیبانی میگردد. سلام دادن به یکدیگر یعنی درود پروردگار بر تو باد. یعنی خداوند تو را به سلامت بدارد و در امن و امان باشی. بنابراین سلام یک نوع دعا برای سلامتی یکدیگر است.

گذشتگان ما چه زیبا گفتهاند که «سلام، سلامتی میآورد». ممکن است کسی بگوید که چگونه سلام، سلامتی میآورد؟ مگر ممکن است که به زبان آوردن دو کلمه و پاسخدادن آن ایجاد سلامتی در جان انسانها کند؟

باید گفت که هر دعایی میتواند منشا خیر برای دیگران باشد. مخصوصا دعایی که همیشه بر سر زبانها باشد و هر روز بارها و بارها تکرار گردد. مگر میشود انسان پیاپی درِ خانه کریمی را بزند و نتیجه نگیرد؟ هر روز دعای سلامتی برای دوست و رفیق و آشنا کند و هیچ تاثیری نبیند؟