اموال و اولاد انسان اگر در مسیر الهی قرار گیرند به صبغه الهى در مىآیند و رنگ ایمان و عمل صالح مىپذیرند، و مایه قرب به خداوند متعال مىشوند، اما اموال و اولادى که انسان را از خدا دور سازند و همچون بتى مورد پرستش قرار گیرند و مایه فساد و افساد گردند آتشگیرههاى جهنمند، و به گفته قرآن: دشمن جان انسان و دشمن سعادت او هستند.
مال و فرزند دلیل قرب به خدا نیست!
وَ ما أَمْوالُکُمْ وَ لا أَوْلادُکُمْ بِالَّتِی تُقَرِّبُکُمْ عِنْدَنا زُلْفى إِلاَّ مَنْ آمَنَ وَ عَمِلَ صالِحاً فَأُولئِکَ لَهُمْ جَزاءُ الضِّعْفِ بِما عَمِلُوا وَ هُمْ فِی الْغُرُفاتِ آمِنُونَ (سبا/ 37)
و اموال و فرزندانتان آن گونه (فضیلتى) نیست که شما را به پیشگاه ما نزدیک گرداند، مگر کسانى که ایمان آورده و کار شایسته انجام دادهاند.
پس آنانند که برایشان دو برابر آن چه عمل کردند پاداش است و آنانند که در غرفهها و طبقات (بهشتى) آسوده خاطرند.
این اشتباه بزرگى است که دامنگیر گروهى از عوام شده است که تصور مىکنند آنها که در این جهان از نظر مادى گرفتار محرومیتند مغضوب و مطرود درگاه خدا هستند و آنها که در رفاه نعمت غوطهورند محبوب و مقبول او مىباشند.
چه بسیار افراد محرومى که با این وسیله آزمایش مىشوند و به برترین مقامات مىرسند، و چه بسیار افراد متنعمى که اموال و ثروتشان بلاى جانشان و مقدمه مجازاتشان است.
مگر قرآن در آیه 15 سوره تغابن صریحا نمىگوید: «إِنَّما أَمْوالُکُمْ وَ أَوْلادُکُمْ فِتْنَةٌ وَ اللَّهُ عِنْدَهُ أَجْرٌ عَظیمٌ». "اموال فرزندان شما وسیله آزمایش شما هستند و پاداش عظیم نزد خدا است".
کسانى که به مال و فرزند زیاد افتخار مىکنند بدانند که کثرت مال و فرزند همیشه نشانهى گشایش رزق نیست، بلکه گاهى خداوند افرادى را با سرمایه عذاب مىدهد. «فَلا تُعْجِبْکَ أَمْوالُهُمْ وَ لا أَوْلادُهُمْ إِنَّما یُرِیدُ اللَّهُ لِیُعَذِّبَهُمْ بِها» (توبه، 55)
