به گزارش وب سایت محبان مهدی (عج)یأتى زمان، سیأتى زمان.عنوانى معروف در کتب حدیث است که روایات بسیارى تحت این عنوان مبنى بر پیشگوئى از وقایع و حوادث و یا ملاحم و فتن ذکر شده است. اینک شمارى از آن ها را می آوریم.
رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمود:زمانى بیاید که چهره هاى مردم چهره آدمیان و دلهاشان دلهاى شیاطین باشد، به سان گرگ درنده خونخوار باشند، از منکرات اجتناب نکنند. اگر در جمع آن ها باشى بد نامت کنند و چون با آن ها سخن گویى به تو دروغ گویند و چون از آن ها جدا شوى غیبتت کنند. سنت در میان آن ها بدعت و بدعت به نزدشان سنت بود، محترمتان نزد آن ها موهون، و موهونان محترم باشند. مؤمن نزد آن ها خوار و فاسق ارجمند بود.کودکانشان گستاخ و بى ادب و زنانشان بى شرم و پیرانشان امر به معروف و نهى از منکر نکنند. پناه بردن به آن ها خوارى و اعتماد به آن ها ذلت و درخواست مال از آن ها بیچارگى و ننگ باشد. در آن هنگام خداوند باران به موقع به آن ها نبارد و در غیر موسم خود ببارد و بدانشان را بر آنان چیره سازد که به بدترین وجهى آن ها را آزار دهند، پسرانشان را بکشند و زنانشان را زنده دارند، در آن حال هر چه نیکان دعا کنند به اجابت نرسد.
زمانى بر مردم بیاید که شکمهاشان خدایشان بود هر چه خواهد از حلال وحرام به آن بدهند و زنانشان قبله شان باشد که تمام توجه شان به آن ها بود( و پولشان دینشان )که آن را در حد پرستش دوست دارند و شرف وعزت خویش را در تجملات و امتعه دنیا دانند، از ایمان جز نامى و از اسلام جز آثارى و از قرآن جز درسى بیش نماند. مساجدشان از حیث ساختمان آباد و دلهاشان از هدایت تهى و ویران، علماشان بدترین خلق خدا در روى زمین باشند.در آن هنگام خداوند آن ها را به سه بلیه دچار سازد: جور سلطان و خشکسالى و ظلم و ستم حکام و زمامداران.اصحاب از سخنان حضرت به شگفت آمده عرض کردند: مگر آن ها بت مى پرستند فرمود: آرى،پول نزد آن ها چون بت مورد پرستش باشد.
زمانى بیاید که دیندارى به نگهدارى آتش در کف دست بماند. زمانى بر امتم بیاید که زمامدارانشان به شیوه جباران و ستمگران عمل کنند و علما طمعکار و کم پرهیز، و پارسایان متظاهر، و بازرگانان رباخوار و فریبکار، و زنان خود را براى نامحرمان بیارایند. در آن هنگام اشرار بر آن ها چیره گردند و هر چه دعا کنند به اجابت نرسد .
زمانى بر مردم بیاید که اخلاق انسانى از آنان رخت بربندد چنانکه اگر نام یکى را بشنوى، به از آن بود که وى را ببینى و یا او را ببینى به از آن باشد که او را بیازمایى و چون او را بیازمایى حالاتى زشت و ناروا در او مشاهده کنى.دینشان پول، و هم و غمشان شکم و قبله شان زنانشان باشد. براى رسیدن به گرده نانى کرنش کنند و براى درهمى به خاک افتند. پریشان و سرگردان باشند، نه خود را در پناه اسلام دانند و نه به کیش نصارى زندگى کنند.
امیرالمؤمنین علیه السلام فرمود:زمانى بر مردم فرا رسد که مقرب نباشد جز سخن چین، و جالب شمرده نشود جز فاجر، و تحقیر نگردد جز افراد با انصاف. در آن زمان دستگیرى مستمندان زیان به شمار آید، و صله رحم لطف و بزرگوارى محسوب شود، و عیادت بیمار، وسیله برترى جویى بر مردم باشد.در آن زمان حکومت به مشورت با زنان و فرمانروایى کودکان و تدبیر خواجه سرایان برگزار شود.
